Sinds wanneer is “bewaken van meetwaarden ten opzichte van de norm” saneren?

Wie zijn gebit laat saneren, krijgt weer een gezond gebit. Wie zijn schulden saneert, raakt ze kwijt. Als er een stadswijk wordt gesaneerd, wordt die wijk weer op orde gebracht. Dat zijn de gangbare betekenissen van het woord saneren. De provincie vindt monitoring ook een vorm van sanering, al noemen zij monitoren tegenwoordig een “passieve sanerings-variant”. Een begrip dat overigens slechts twee Google hits op levert: een Belgische en die van de provincie Gelderland.

Bijna 10 jaar geleden werd een overeenkomst gesloten tussen een aantal van de betrokken partijen rond de vuilstort. Een onderdeel van die overeenkomst was het betalen van meer dan een half miljoen Euro door de gemeente Westervoort. De verantwoordelijkheid voor de sanering kwam daarmee te liggen bij de provincie. Al zeer snel bleek ons, dat de Provincie zo haar eigen opvatting heeft van het begrip saneren en het begrip “voortvarend” in hun boeken met hele kleine letters geschreven wordt.

Wat is er de afgelopen 10 jaar gedaan?

Er is één rapport door de ingenieurs van bureau Tauw gemaakt. En er is één proefsanering (2009-2011) uitgevoerd, die helaas niet tot een werkbaar resultaat heeft geleid.

Heel veel meer is er niet gebeurd. Maar even goed beantwoordde Gedeputeerde Staten al op 15 dec. 2009 op wel een vraag van statenlid van Bergen. Deze vroeg: “Op welke termijn kan de sanering definitief worden afgerond?”Het antwoord luidde: “De bodemsanering bestaat uit een eeuwigdurende beheersmaatregel en daarmee is het uitgangspunt dat deze bodemsanering niet wordt beëindigd of afgerond”.

Hoe nu verder?

Omdat grondeigenaren in het gebied benieuwd zijn naar de gebruiksmogelijkheden van hun gronden zal er een bodemonderzoek moeten plaats vinden rondom de stortplaats. Daar is kennelijk in de afgelopen tien jaar nog geen gelegenheid voor geweest en één ding is al zeker: de kosten van dat onderzoek zullen betaald gaan worden uit het saneringsfonds (waaraan Westervoort overigens meer dan een half miljoen Euro heeft bijgedragen). We vragen ons af of dat een juist gebruik is.

Dan over het saneringsplan.

De Provincie schrijft: “ Uit het saneringsonderzoek komt naar voren dat het monitoren van de verontreiniging, zonder verdere actieve saneringsmaatregelen een goede optie zou kunnen zijn. Bestuurders zijn het er wel over eens dat hier alleen voor gekozen kan worden, als het geen risico’s voor de omgeving oplevert. De provincie zal daarom verder onderzoek laten uitvoeren naar deze risico’s en in overleg met vergunning verlenende instanties het saneringsplan verder invullen.

En zo zijn we weer precies even ver als tien jaar geleden: De Provincie kiest niet voor echt saneren maar voor de passieve saneringsvariant: monitoren, een eeuwigdurende beheersmaatregel met als het uitgangspunt dat deze bodemsanering niet wordt beëindigd of afgerond.

De PvdA wordt daar niet vrolijk van. De gemeente Westervoort was indertijd te klein om dit probleem aan te kunnen. Ze was er ook nauwelijks verantwoordelijk voor. Als alles in één hand was (bij de Provincie) en financieel afgedekt door bijdragen van een aantal, lang niet alle, verantwoordelijke partijen (een aantal grote industrieën bleef namelijk buiten schot) dan pas zou alles voortvarend aangepakt kunnen worden.

Binnenkort komt de projectleider van de Provincie bij de gemeentelijke commissie Ruimte en Veiligheid op bezoek “om bij te praten”. Misschien komt ze wel vertellen dat het bij nader inzien allemaal wel meevalt met het gif in de Bult en dat we rustig kunnen gaan slapen.

Gelooft u het?