Bangmakerij
“Westervoort is een dorp met gemeenschapszin waar mensen de hand nog naar elkaar opsteken”, aldus Peter Pennekamp van het CDA afgelopen zaterdag in de Gelderlander. Waarmee hij suggereert dat dat dit wel eens afgelopen kan zijn als we geen zelfstandige gemeente meer zouden zijn.
Kom, dacht ik, ik fiets eens de Liemers in (want “helemaal goed”). Het zonnetje scheen en ik kwam in mooie dorpen als Groessen en Babberich. En wat schetst mijn verbazing: de mensen staken ook daar de hand naar elkaar op! Hoe kan dat nou, vroeg ik ze, want jullie zijn al sinds mensenheugenis niet meer zelfstandig. Sterker nog, zeiden ze, we steken niet alleen de hand op, maar we “groeten elkaar ook nog eens en maken zelfs regelmatig een praatje met elkaar”. Maar jullie hebben toch geen eigen identiteit, wierp ik nog tegen, want die raak je kwijt als je niet zelfstandig bent. Laat die Pennekamp maar kletsen zeiden ze, want onze identiteit bepalen we lekker zelf. De inwoner van Babberich meende nog dat zijn identiteit veel sterker is die van zijn neef in Zevenaar, want “onze voetbalclub heeft meer dan 10 jaar in de hoofdklasse gespeeld, dat moeten al die clubs in Zevenaar nog maar zien te presteren”. Maar is er dan bij jullie niemand die jullie DNA behoedt, zoals het CDA in Westervoort pretendeert, vroeg ik vertwijfeld? Jullie DNA behoeden vroegen ze, waarvoor? Want DNA is toch uniek en kan toch helemaal niet veranderen ? Dus hij wil jullie behoeden voor het veranderen van iets, dat helemaal niet kan veranderen ? Dan heeft hij zichzelf in Westervoort eigenlijk compleet overbodig gemaakt, was de opmerkelijke conclusie.
Maar ja, riep ik, hij claimt wel dat het CDA de “meest lokale partij” in Westervoort is. Dat meen je toch niet, want ook wij hebben hier in Groessen en Babberich een CDA, was de reactie. Sterker nog, zei de inwoner van Babberich, hier zijn ze gewoon voor één grote sterke Liemerse gemeente! Het CDA is toch gewoon een landelijke partij die het zelfs regionaal niet eens is over wat nu het beste bestuur voor ons is, was de conclusie in koor.
Wat een nuchter volk, die Liemerse inwoners, dacht ik, die laten zich niet snel bang maken. Gerustgesteld fietste ik terug naar ons mooie Westervoort. Want als de inwoners van de Liemers in Groessen en Babberich de bangmakerij over het verlies van onze identiteit al door kunnen prikken, dan kunnen de inwoners van Westervoort dat zeker ook.
